Przekazywanie informacji

Zakres informacji, jakie powinien otrzymać pacjent jest różny. Należy kierować się sposobem odbioru. Uważa się, że zainteresowanie pacjent własnym zdrowiem i postępami leczenia, a także wpływem środków farmakologicznych na jego stan jest naturalne, a głównym źródłem tych informacji powinien być lekarz [1].

W Polsce zostały przeprowadzone badania na temat zainteresowania pacjentów stanem swojego zdrowia. Wynika z nich, że 75% wykazuje chęć uzyskania takich informacji nawet w przypadku, gdy są one niekorzystne. Spośród pacjentów chorych na raka 91% chciało znać diagnozę, 91% chciało znać informacje na temat choroby, 97% deklarowało potrzebę informacji na temat leczenia, 88% chciało wiedzieć, jakie są ich dalsze losy [8].

Efekty niedoinformowania są z reguły bardzo negatywne dla zdrowia pacjenta. Chory czuje się wówczas niepewnie, nie ma zaufania do zespołu interdyscyplinarnego, czuje zagrożenie, czego skutkiem jest niestosowanie się do zaleceń, np. nieprzyjmowanie leków. Pacjent nieświadomy zaczyna poszukiwać informacji o własnej chorobie, i to staje się często błędnym obrazem jego przypadku [9].