Zaburzenia lękowe

Lęk to obawa, napięcie lub niepokój w związku z oczekiwaniem zagrożenia / niebezpieczeństwa pochodzącego w znacznej mierze z nieznanego źródła. Przy czym, w przeciwieństwie do strachu, lęk jest stanem irracjonalnym, nie  posiadający uzasadnienia w rzeczywistości, ma przede wszystkim wewnątrzpsychiczną przyczynę. Jest uważany za objaw patologiczny, gdy występuje długotrwale oraz zaburza codzienne funkcjonowanie, osiąganie wyznaczonych celów, dobrostan emocjonalny.

Do przykładów zaburzeń lękowych należą: zespół lęku napadowego, zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zespół stresu pourazowego.

Osobom cierpiącym na zaburzenia lękowe zalecana jest psycho- oraz farmakoterapia.

    Schizofrenia

Schizofrenia jest chorobą psychiczną charakteryzującą się głębokim zakłóceniem myślenia, postrzegania i uczuć, która dotyka około 1 procenta ludności.  To zaburzenie psychiczne może objawiać się na różne sposoby. Większość trudności, które wiążą się ze schizofrenią, wynika z odmiennego lub nielogicznego sposobu myślenia (np. silna wiara w mylne przekonania - urojenia) lub postrzegania (np. słyszenie głosów, które w rzeczywistości nie istnieją - halucynacje). Ponieważ sposób myślenia osoby cierpiącej na schizofrenię jest czasami znacznie wypaczony, może ona zachowywać się w bardzo zaburzony sposób, który innym może wydawać się osobliwy lub dziwny. Ponadto sposób mówienia u takiej osoby może być irracjonalny lub chaotyczny.

U chorych na schizofrenię obserwuje się często apatię, pogorszenie kontaktów z otoczeniem, niedbałość o higienę osobistą, zaniedbanie obowiązków szkolnych i zawodowych.  W schizofrenii stosuje się farmakoterapię oraz rehabilitację psychospołeczną. Długofalowe badania pokazują, że jedna trzecia osób, które przebyły epizod schizofrenii, wyzdrowiała  i nigdy już nie zachorowała, jedna trzecia musiała się liczyć z możliwością nawrotów choroby, a jedna trzecia chorowała przewlekle i wymagała niemal stałego leczenia i wsparcia. Jednak przy odpowiednio dobranej farmakoterapii I oddziaływaniom psychospołecznym, większość chorych nie musiała rezygnować z samodzielnego życia. Dzięki coraz nowszym lekom uzyskuje się coraz lepszy przebieg schizofrenii.


Jakie są przyczyny zaburzeń psychicznych?

Od zarania dziejów ludzie próbowali wytłumaczyć i wyobrazić sobie przyczyny chorób psychicznych. Starzy greccy lekarze tłumacząc mechanizmy powstawania chorób, posługiwali się kategoriami czterech płynów ustrojowych przemieszanych w ludzkim organizmie. Niedostatek lub nadmiar któregoś z nich był powodem zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu – za choroby psychiczne miała odpowiadać czarna żółć.

W średniowieczu panowało przekonanie, że to ciemne, nieznane moce, złe duchy zmuszają człowieka, aby zachowywał się inaczej niż chce. Zdarza się, że tego typu stereotypy powielane są do dnia dzisiejszego.

Pod koniec XIX wieku, wraz z wprowadzeniem mikroskopu, zaczęto się doszukiwać biologicznego podłoża chorób. Stwierdzono liczne odmienności zarówno w budowie, jak I funkcjonowaniu mózgu osób chorych.

Rozwój metod badawczych genetyki spowodował w ostatnich dziesięcioleciach spowodował duży postęp wiedzy na temat genetycznego uwarunkowania zaburzeń. Określenie roli, jaką dziedziczenie odgrywa w indywidualnym przypadku pozostaje nadal niejasne. Nie wykryto też żadnego pojedynczego miejsca genowego, które można by uczynić odpowiedzialnym za powstawanie zaburzeń psychicznych.