W efekcie boimy się kontaktu z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne, czujemy się nieswojo, nie wiemy, jak się zachować wobec takich osób. W najlepszym przypadku jesteśmy nadmiernie ostrożni, delikatni, co hamuje spontaniczność, a w najgorszym unikamy kontaktu,a tym samym odrzucamy tych ludzi.

Takie postawy utrudniają powrót do zdrowia osobom, które doświadczyły choroby psychicznej, a także sprawiają, że z lęku przed odrzuceniem, stygmatyzacją, nawet, jeśli dostrzeżemy u siebie objawy kryzysu psychicznego, odsuwamy taką myśl, nie zgłaszamy się do specjalisty.

Badania wykazały, że w przypadku niektórych pacjentów z objawami lękowymi, natręctwami upłynęło od 5 do 7 lat zanim podjęli odpowiednie leczenie.  Tylko jedna trzecia osób, u których można rozpoznać chorobę psychiczną, poszukuje pomocy lekarza.

Wiemy już więc, jakie są niektóre mylne poglądy na temat osób chorujących psychicznie i jakie przynoszą konsekwencje.


A kim tak naprawdę jest osoba chora psychicznie, kto zapada na choroby psychiczne?

Choroby psychiczne dotykają zarówno mężczyzn, jak i kobiety; ludzi inteligentnych, wykształconych, ale również niepełnosprawnych intelektualnie; samotnych , jak i żyjących w związkach: biednych, ale też cieszących się dobrym poziomem materialnym.